अध्ययन गर्ने बानी बसालौ

राजेन्द्र श्रेष्ठ डडुवा ४ रामेछाप हाल- कतार हामी आजभोली आफुलाई धेरै परिबर्त भएको ठान्दछौ किनकी हामीले सहजै रुपमा आफ्नो कमी कमजोरी स्वीकार गर्दैनौ बरु नजाने पनि जानेको छु भन्ने देखाउन हरतरहले लागि परेका हुन्छौ । मैले आफ्ना केही अनुभवहरुलाई यस पन्नामा समावेस गर्ने कोशिश गरेको छु । बिषेशत मैले यस लेखमा हाम्रा पढने लेख्ने बानीको बिषयमा छलफल गर्नेछु । हामी सबैको ध्यान पत्रपत्रिकामा जान्छ कैयन साथिहरुलाई समचारनै झर्कौ पनि लाग्न सक्छ धेरै जसो आफुले पढेर जानेर देखेर होईन अरुले भनेको भरमा त्यही सहि हो भनेर हिड्ने गर्दछ अर्थात हामी त्यसलाई कसी लगाउने कोशिष गर्दैनौ ।जब हाम्रो हातमा पत्रिका पर्छ अनि सोध्दछौ यो कहिलेको पत्रिका हो अनि फेरी सोध्छौ कति पैसा हो हुनत यि दुबैको उत्तर पत्रिकामानै लेखिएका हुन्छन तर पनि पसलेले आफ्नो व्यापारी धर्मलाई सम्झेर बताई दिन्छ । अनि पढन्त जी भन्छ पत्रिका लगेर के गर्ने पढ्ने समयनै छैन होस नलैजाऊ । उहाहरुलाई मेरो सुझाव के छ भने हरॆक व्यस्त व्यक्तिहरुको आफ्नै निजी पत्रिका हुनु पर्दछ फुस्रदिला व्यक्तिहरुले त बजार पसल साथि चउर आदि ठाउहरुमा गएर पनि अध्ययन गर्दछ तर व्यस्त व्यक्तीले पढ्ने समय भनेको कामबाट बचाएको अलिकति समय काही कसैलाई पर्खिदाको समय बस कुर्ने समय सुत्नेबेलामा निन्द्रा नलागेका जस्ता समयमा पढ्नु पर्ने हुन्छ त्यसैले उनिहरुको साथैमा आफ्नो निजी पत्रिका हुनु जरुरी छ ।
google_protectAndRun("render_ads.js::google_render_ad", google_handleError, google_render_ad);
अर्को थरीका साथिहरु जसले पत्र पत्रिका पुस्तक भन्ने किनेर पढ्ने होईन भन्ने सम्झनु हुन्छ । एउटा कान्तिपुर २ रियाल राजधनि २ रियाल हिमाल ७ रियाल नेपाल ५ रियाल आदि आदि मुल्य पर्दछ भए भरका पत्रिका किनेर पढ्यो भनेत कमाएको सबै पैसा सकिन्छ त्यसकारण यो पत्रिका किनेर पढ्ने काम बेकार हो । उहाँहरुलाई मेरो सुझाव छ तपाईहरु औषधि र पत्रिकामा खर्च भएको मत्र राम्र संग हिसाव गर्नु हुन्छ यसै गरि अरुतिर ध्यान जादैन जस्तै एक पकेट सुर्य चुरोट आठ रियाल एक पकेट गोल्डेन खैनी ३ रियाल एक बोतल लुमा १५ रियाल साथै अरु विभिन्न मादक पदार्थको मुल्यत कति हो कति कहिल्यै त्यसको हिसाव गरिन्न आफ्नो जीवनलाईनै बर्बादिको खाल्डोमा हाल्ने त्यस्ता अखाद्य बस्तुहरु किन्दा पैसाको कुनै पर्वहा हुदैन तर राम्रा ज्ञानगुन दिने पत्रपत्रिका पुस्तक लगाएत औषधि जस्ता आबश्यकिय बस्तु किन्दा मात्र पैसाको अभाव हुन्छ किन त्यसैले मेरो सुझाव के छ भने सम्पुर्ण प्रवासी मित्रहरु हाम्रो तलव थोरै छ जताततै खर्च गर्न पुग्दैन त्यसैले हरेक खर्चको हिसाव र हिसाव गरेर खर्च गर्ने बानी बसाल्नु पर्दछ । मैले प्रतेक साथिको हातहातमा पत्रिका हुन पर्छ भन्ने पक्षमा छैन तर तपाईहरु एउटा कोठामा ५ जना बस्नु हुन्छ र तपाईहरुमा पनि त्यस्ता शरिरलाई हानि गर्ने बस्तुहरु खाने बानी छ भने त्यसलाई कमि गदै र छोड्दै जानुहोस त्यसबाट कति बचत भयो त्यसको पनि हिसाव राख्नुहोस यदि हामी बिरामी भयो भने औषधि किन्ने पैसा पुग्नेछ । पत्रपत्रिका किन्दा सबै साथिले एउटै पत्रिका वा पुस्तक नकिन्नुहोस ५ जना साथिले मिलेर ५ ओटा पत्रिका किन्नुहोस सल्लाहा गरेरनै किन्दा उत्तम हुन्छ त्यसरी किन्दा तपाईको कोठामा महिना भरिको करिव सबै पत्रिका जम्मा हुनेछ । तपाईहरु मध्य कतिलाई पढ्न अल्छिलाग्न सक्छ त्यसको लागि पढ्ने सजीलो विधी यस्तो छ । हामीले जान्नु पर्छ भन्ने मान्यतालाई मनमा राखौ र ५ जना साथि मध्य एक जनाले एक पेज पढ्ने र अरुले सुन्ने केही नबुझेमा छलफल गर्ने यस्तै तरिकाले पालो पालो गरेर पढ्ने र पालोपालो गरेर सुन्ने अनि छलफलको माध्यमबाट जान्ने तरिकाले पढियो भने हामीले सजिलै संग पढ्न जान्न र बुझ्न सक्दछौ त्यसै गरि तपाईहरुले लेख रचनाहरु लेख्ने बानी पनि बसाउन सक्ने छ । आफुले लेखेको कुनै पनि लेख रचनाहरुलाई च्यातेर फाल्ने गर्नु हुँदैन नराम्रो लागेपनि त्यसलाई राखिराख्नु पर्दछ योसो गरियो भने मात्र भोलिका दिनमा राम्रो र नराम्रो छुट्याउन सजिलो पर्दछ लेख रचनाहरुलाई पत्रपत्रिकामा प्रकाशनको लागि पठाउने पनि गर्नुहोस त्यसबाट पनि तपाईको लेख रचना जाँच्न सकिन्छ । तसर्थ यस लेखको अर्थ के हो भने हामी सबैले अध्ययनलाई धेरै महत्व दिनु पर्दछ भन्ने नै हो संसारका सबै बिद्धवान लेखक वैज्ञानिक राजनिित¡य दार्शनिक सबैको इतिहाँस हेर्ने हो भने अध्ययनलाई ठुलो महत्व दिईएका पाउछौ हुनसक्छ कसैले बिद्यालय विश्वविद्यालयमा गएर ज्ञनहासिल गरेको हुन्छ भने कसैले घरैमा वा आफ्नो कामको व्यस्तता संगै ज्ञान प्रप्त गरेका हुन्छन् त्यसैले एउटा महावाणी यस्तो छ । ूपुरानो कोट लगाऊ नयाँ पुस्तक किनू - थोरो